سلام ممنون از لطفتون... راستش من اين وبلاگ رو اول توي بلاگفا ايجاد کردم و هنوز هم بيشتر بازديدها و رفقام به اون وبلاگ سر مي زنن(mrl.blogfa.com)اما امروز با خوندن نظر شما خوشحال شدم که توي اين آدرس هم يه وبلاگ نويس ماهر و با احساس و مهمتر از همه يک مادر نکته سنج وتيز بين بهش سر زده..وبلاگ شما هم بسيار جالب و خواندني است وواقعا بعضي از مطالبتون خيلي برام تازگي داشت...راستي من يه وبلاگ ديگه هم دارم که اگه به حساب پرروييم نگذاريد دلم مي خواهد به اون هم سري بزنيد.آدرسشو پايين مينويسم.منتظرتون هستم و باز هم بهتون سر ميزنم.فعلا خدانگهدارhamsohbat.parsiblog.com

سلام

نه خسته

ببخشيدها!‏

اما تنها فرصت دست داد تا نوشته ي (درباره وبلاك) را بخوانم و ناخودآگاه و ناگهان ياد يك ضرب‏المثل كه چند روز پيش در كتاب مقدس (امثال و حكم مرحوم دهخدا) در بيان بزرگي و جلال زن، خواندم افتادم

:

زن تا نزايد دلبر است و چون بزايد مادر است

شاد زي

شما كه ابجي آقا حامد هستيد چرا زود تر اشاره نكرديد( بوق نزديد)

من يكي كه خاطر خواه سينه چاك آقا حامدم...

يا حق

پسرمااا نترسيد

سلام

اصلا نمي پسندم بري خودم كه از نوجواني خودم براي فرزندم ( فرزند در تقدير ) بگم! آخه ما كه بد جور رو سياهيم....

مادري سخته . اين هم يكي از گوشه هاي سختي اش هست . پيش قدم شدن براي بيان احساسات...

همين ! مال هيچكس نيست!