اگه سلام نبود؛نوشته ام رو چه جوری باید شروع می‏کردم؟؟؟

پس...سلام...

داشتم فکر می‏کردم که انگار ادب تنها چیز اشرافی و لوکسی است که می توان اون را به بقیه هم هدیه داد.
مثل مواقعی که سوار اتوبوس هستیم؛میشه صندلی مون رو هدیه بدیم به یک ادم پیر یا خانمهای مسن و یا احیانا بچه به بغل...درسته؟

وقتی توی قطاریم یادمان باشه با ساکمون جای بقیه رو اشغال نکنیم.
یادمان باشه سرمان را داخل روزنامه بغل دستی‏مان نکنیم.
یادمان باشه کفش هایمان را در اتوبوس یا قطار در نیاریم.
یادمان باشه هنگام خواب سرمان را روی شانه‏ی بغل دستی مان قرار ندیم.
یادمان باشه پایمان را بیش از حد دراز نکنیم.پایمان رابا کفش روی صندلی مقابل نگذاریم.زیرا اغلب صندلی‏ها تمیز نیستند.حیف است که ته کفش‏مان کثیف بشن.
وقتی از جلوی پای دیگران رد می‏شیم ؛یادمان باشد بگیم :«معذرت می‏خوام.می‏شه منم رد بشم؟».

یاد من باشد که دیگه اینقدر نگویم:«یادمان باشد...».خسته ام کرد...