سلام...
چرا بسیاری از ما از این که دست به کارها‏ی جدید بزنیم،می‏ترسیم؟چرا ما لباسی را می‏پوشیم که سایر مردم و اطرافیان ما می‏پوشند؟چرا به‌ جای آنکه به خودمان و به آنچه می‌خواهیم توجه کنیم،در مشاغلی باقی می‌مانیم که برای ما موقعیت اجتماعی به همراه می‌آورند؟
ترس از شکست خوردن،ترس از چیزهای جدید،در فرهنگ مانیروی بسیار قدرتمندی هستند.می‌ترسیم که اگر اشتباه کنیم،ما را مسخره کنند.
چرا ما می‌ترسیم در بهترین حد خود ظاهر شویم؟
رها شدن از ترس،ترس از انتقاد،ترس از مسخره شدن،ترس از متفاوت بودن،برای رسیدن به حداکثر توانمندی ضرورت دارد.وقتی همه تلاششان را می‌کنند،آنها را تحسین و تمجید می‌کنیم و اگر اشتباهی را مرتکب شدند،در مقام مجازات آنها کاری صورت ندهیم.
"خویشتن داری"نخستین و مهم‌ترین مهارتهایی است که همه‌ی ما باید آموزش ببینیم.استفاده از خویشتن‌داری،می‌تواند اسباب موفقیت بچه‌ها را در مدرسه سبب شود.
می‌تواند سببی باشد تا ورزشکاران به خوبی تمرین انجام دهند.

می‌تواند سببی باشد تا نویسنده‌ای داستانش را تمام کند.
از همه مهمتر،خویشتن‌داری کمک می‌کند تا مملکتی درگیر جنگ نشود.خویشتن‌داری برای بقای اشخاص ضرورت دارد.خویشتن‌داری یعنی ‌آنکه من رفتار و سخنم را کنترل کنم.از خویشتن‌داری برای راهنمایی شدن استفاده کنم.خویشتن‌داری به من کمک می‌کند تا از دست زدن به کارهای زیانبار خودداری کنم.خویشتن‌داری به من کمک می کند تا ایمن و موفق باقی بمانم.
اگر همه‌ی ما حواسمان جمع باشد که از مهارت خویشتن داری استفاده کنیم،بلافاصله از نتایج حاصله از آن لذت خواهیم برد.
به این فکر می‌کنم که چقدر این دین اسلام کامل و جامع است که این همه حرفها را در یک کلمه خلاصه کرده است.این کلمه را زیاد شنیدیم .اما براستی به عمق آن فکر کرده‌ایم؟ " تقوا "
این جمله: "کسانی در نزد خداوند مقرب‌ترند که پرهیزگارترند" را شنیدید؟
تا درود دیگر... بدرود...